Cypryśnik błotny (Taxodium distichum)

cypryśnik błotny, fot: oazazieleni.pl

Cypryśnik błotny (Taxodium distichum) jest niezwykle efektownym drzewem iglastym o ażurowym, delikatnie przewisającym pokroju i miękkich igłach w kolorze jasno zielonym. Podobnie jak modrzew czy metasekwoja gubi igły na zimę, co zapewnia mu dużą zmienność formy i koloru w ciągu roku.

Wiosną z pąków wyłaniają się soczyście zielone igiełki, które latem ciemnieją, jesienią żółto-pomarańczowe igiełki delikatnie opadają na ziemię, a zimą przewisają łukowato wygięte pędy. To z pewnością duże urozmaicenie wśród dosyć monotonnych roślin iglastych. 

Cypryśniki pochodzą z Ameryki Północnej, gdzie naturalnie rosną na bagnach, trzęsawiskach i nad brzegami rzek. W Europie sadzone są jako rośliny ozdobne w dużych parkach. W Polsce występują rzadko. Okazały egzemplarz z wytworzonymi korzeniami powietrznymi znajduje się w Arboretum Kórnickim. 

Drzewa preferują gleby wilgotne o wysokim poziomie wód gruntowych, które mogą być również przejściowo zalewane, żyzne, lekko kwaśne, a młode rośliny mogą przemarzać zimą w chłodniejszych częściach kraju i wymagają okrycia.

Gatunek ten jest jednak niezwykle cenny w kolekcjach roślin albo jako pojedyncza roślina soliterowa w wyeksponowanych miejscach dużych ogrodów, np. na trawnikach.

cypryśnik błotny - korzenie powietrzne, fot: oazazieleni.pl

cypryśnik błotny - igły, fot: oazazieleni.pl

 

POKRÓJ

Korona wąska, stożkowata u starszych drzew szersza i zaokrąglona na wierzchołku, wolny wzrost. 

PIEŃ i KORZENIE

cypryśnik błotny - kora, fot: oazazieleni.pl

Pień rozszerzony u nasady, drzewa wykształcają tzw. korzenie oddechowe - pneumatofory, które wyrastają pionowo ponad powierzchnię ziemi i wyglądają jak pniaki.

KORA

Charakterystycznie łuszczy się wąskimi pasmami, czerwonobrązowa, brunatna.

PĘDY
Pędy ułożone skrętolegle, nieregularnie. Długopędy drewnieją i przekształcają się w gałązki, natomiast krótkopędy nie drewnieją i opadają na zimę razem z igłami.

LIŚCIE

Igły są miękkie, krótkie długości 5-17 mm, ustawione skrętolegle. Wiosną żywo zielone, później ciemnieją, jesienią żółto-pomarańczowe i opadają w czasie przymrozków.

KWIATY

Rozdzielnopłciowe, wiatropylne: męskie zebrane w wiechy długości do 15, a nawet 25 cm, natomiast kwity żeńskie występują jako małe szyszki. Kwitnie na przełomie marca i kwietnia.

  
SZYSZKI

Są niewielkie od 2 do 3 cm - kształt kulisty, jajowaty, składają się z niewielu łusek, jesienią dojrzewają się i rozpadają.