Ogrody w średniowieczu nie wyróżniały się ani wielką powierzchnią, jak parki krajobrazowe w XXI wieku, ani bogato urządzonymi partnerami, jak w renesansie czy baroku. Często ograniczały się do symetrycznego wirydarza z roślinami zielnymi oraz kwitnącymi różami. Podzielony symetrycznie na cztery części wirydarz stanowił wewnętrzny dziedziniec klasztoru albo zamku.
Malbork - ogród średniowieczny, fot. oazazieleni.pl |
Popularnym elementem takich ogrodów były ławy darniowe. Czyli wyniesione fragmenty ogrodu w kształcie prostopadłościanu obsiane trawą i obrzeżone murkiem z cegły, deskami albo wikliną. Były to jedne z pierwszych elementów małej architektury ogrodowej. Takie założenia możemy podziwiać w średniowiecznym zamku w Malborku, gdzie po rewitalizacji oddano zwiedzającym przyzamkowe ogrody.
Malbork - średniowieczna ława darniowa, fot. oazazieleni.pl |
Innymi elementami średniowiecznych ogrodów były trejaże z pnączami, które dawały cień w czasie spacerów i kontemplacji.
Malbork - ława darniowa i trejaż, fot. oazazieleni.pl |
Średniowieczne ogrody wypełnione były ziołami powszechnie stosowanymi w medycynie i kuchni oraz wieloma roślinami symbolicznymi. Uprawiano tam również warzywa i drzewka owocowe.
Malbork - ogród średniowieczny, fot. oazazieleni.pl |
Centralne miejsce wirydarza było często zaakcentowane przez zlokalizowaną tam studnię, fontannę, a czasem rzeźbę albo rosnące drzewo.
Malbork - ława darniowa w ogrodzie średniowiecznym, fot. oazazieleni.pl |
Również w nowoczesnych aranżacjach obserwuję nawiązania do historycznych ław darniowych. W aranżacjach parków i skwerów to często betonowe bloki z betonu architektonicznego z elementami sztucznej trawy w miejscu siedziska. Czyli nawet najnowocześniejsze elementy mają swój początek w minionych wiekach.