Wiosna i lato pozwoliły nam nasycić się rozmaitymi kolorami i formami kwiatów,
które nierzadko powalały nas cudnymi zapachami. Trudno przecież oprzeć się
urokowi pachnących róż, kaliny koreańskiej czy bzu lilaka albo obsypanym
kwiatami hortensjom czy też budlei Dawida. Teraz przyszedł czas na owoce.
Zachwycają nas szczególnie te dekoracyjne, które są bardzo kolorowe, przez co
widoczne z daleka, wśród których królują oczywiście formy kuliste. Dodatkowym
atutem jest także utrzymywanie się owoców od końca lata do mrozów. Jeśli
zastanowić się, które krzewy wyróżniają się oryginalnymi i niezwykle dekoracyjnymi
owocami, to bez wahania wymienię ogniki szkarłatne, których krzewy wydają się
świecić z daleka, pięknotkę Bodiniera o rzadko spotykanych intensywnie
fioletowych i lśniących owocach, a także śnieguliczkę Doorenbosa o różowych
owocach.
PIĘKNOTKA BODINIERA
Pięknotka
Bodiniera (Callicarpa bodinieri) jest
niezwykłym krzewem głównie za sprawą fioletowych, błyszczących owoców, które
jesienią niemalże oblepiają pędy roślin.
 |
| fot: pięknotka
Bodiniera |
 |
| fot: pięknotka
Bodiniera |
 |
| fot: pięknotka
Bodiniera |
 |
| fot: pięknotka
Bodiniera |
Krzew należy
do rodziny werbenowatych, stąd kwiaty przypominają popularne rośliny
jednoroczne. Krzewy kwitną na przełomie lipca i sierpnia. Kwiaty są drobne i
fioletowe, dużo mniej atrakcyjne w porównaniu do owoców. Owoce dojrzewają na
przełomie września i października. Są to małe, intensywnie fioletowe kulki,
które oblepiają krzewy. Najpiękniej wyglądają w październiku na pędach już
pozbawionych liści.
Uprawa:
Krzew wymaga
stanowiska słonecznego, osłoniętego oraz żyznej gleby, najlepiej wzbogaconej
kompostem. Podstawą uprawy w naszym kraju jest jednak ochrona przed mrozem.
Rośliny w zachodniej Polsce wymagają przykrycia na zimę przez pierwsze 3-4
lata, natomiast na pozostałych terenach - przez wszystkie zimy.
Pięknotka
kwitnie na pędach dwuletnich, więc trzeba zadbać o przykrycie na zimę nasady
krzewu, np. kopczykiem, a także pędów - włókniną, liśćmi, czy słomą. Warto też
pamiętać o nawożeniu krzewów. Wiosną nawozem wieloskładnikowym, a latem nawozem
potasowo-fosforowym, który konieczny jest dla intensywnego kwitnienia i
prawidłowego dojrzewania owoców.
OGNIK SZKARŁATNY
Ognik
szkarłatny (Pyracantha coccinea) jesienią wyróżnia się o ogrodzie
kulistymi owocami w odcieniach czerwieni, pomarańczu i żółci. Krzewy w
zależności od odmiany dorastają do wysokości od 1 do 3-3,5 m, przy szerokości
1-2 m. Pędy uzbrojone są w ciernie.
 |
| fot: ognik
szkarłatny |
 |
| fot: ognik
szkarłatny |
 |
| fot: ognik
szkarłatny |
 |
| fot: ognik
szkarłatny |
Liście
Zimozielone
ogników są błyszczące, skórzaste, eliptyczne i mają piłkowane brzegi. Osiągają
długość 2-4 cm. W czasie łagodnych zim liście pozostają zielone na krzewach,
przeważnie jednak często marzną i brunatnieją.
Kwitnienie
Kwitnie na
przełomie maja i czerwca. Kwiaty są mało ozdobne, białe i drobne, jednak bardzo
liczne. Dodatkowym ich atutem jest fakt, że wabią pszczoły.
Owoce
Główną
zaletą krzewów są oczywiście owoce: kuliste o średnicy około 5-8 mm. W
zależności od odmiany mogą być czerwone, pomarańczowe albo żółte, są jednak trujące.
Długo natomiast utrzymują się na krzewie, bo od sierpnia przez całą zimę.
Zastosowanie
Krzewy
sadzimy jako rośliny soliterowe, a także na nieformowane żywopłoty. Ogniki
również dobrze wyglądają w dużych skupinach i w grupach wielogatunkowych jako
ciemne tło dla innych, niższych krzewów i bylin. Krzewy sprawdzają się zarówno
w ogrodach, jak i zieleni miejskiej.
Uprawa
Krzewy najlepiej się czują na
stanowiskach słonecznych, w miejscach osłoniętych od wiatru, ze względu na
częściowo zimozielone liście. Wymagania glebowe mają przeciętne, podłoże
powinno być jednak przepuszczalne. Nie wymagają także specjalistycznego
nawożenia. W czasie upałów, a także przed zimą i w czasie zimowych odwilży
krzewy należy podlewać.
Cięcie
Młode krzewy
przez kilka pierwszych lat należy przycinać w celu rozkrzewienia, co roku na
wyższą wysokość. Wiosną na przełomie marca i kwietnia przyciąć pędy martwe
(uszkodzone przez mróz) oraz z ubiegłorocznymi owocami, które wiosną są już
mało ozdobne. Pędy żywe, które mają tylko zbrązowiałe liście można skrócić dla
zachowania zwartego pokroju krzewu. Rośliny dobrze regenerują uszkodzenia
mrozowe i wiosną pojawią się na nich młode liście.
Odmiany
'Golden
Charmer' – owoce pomarańczowo-żółte, dorasta do 2-3 m wysokości;
'Kuntayi' -
owoce pomarańczowo-czerwone, wolny wzrost, niski, gęsty, dorasta do 1,2-1,5 m
wysokości, odpowiedni na niskie żywopłoty, jedna z odmian najbardziej odpornych
na mróz;
'Orange
Glow' – owoce pomarańczowe, bardzo szybki wzrost, dorasta do 3-3,5 m;
'Red Column'
– owoce czerwone, szybki wzrost, dorasta do 2,5-3m, pędy wzniesione, pokrój
kolumnowy, odpowiedni na wysokie żywopłoty;
'Soleil
d'Or' – owoce żółte - jaskrawe, dorasta do wysokości 2 m i podobnej szerokości,
pędy przewisające;
'Teton' -
owoce pomarańczowe, wolny wzrost , do 2 m wysokości.
ŚNIEGULICZKA DOORENBOSA
Śnieguliczka
Doorenbosa (Symphoricarpos x doorenbosii
) jest krzewem okrywowym o bardzo gęstym pokroju i cienkich łukowato
przewisających pędach. Kwiaty nie są szczególnie dekoracyjne, jasnoróżowe
pojawiają się w czerwcu na wierzchołkach pędów. Krzewy pokryte są drobnymi liśćmi o jajowatym kształcie. Niewątpliwą
ozdobą krzewów są kuliste, różowe owoce, które dojrzewając w gronach powodują
przewisanie pędów pod ciężarem owoców. Owoce dojrzewają już pod koniec lata i
utrzymują się do mrozów. W zależności od odmiany krzewy osiągają wysokość 1,5-2
m i nieco większą szerokość.
 |
| fot: śnieguliczka
Doorenbosa |
 |
| fot: śnieguliczka
Doorenbosa |
Zastosowanie
Krzewy mogą
być sadzone pojedynczo za względu na ozdobne owoce oraz jako krzewy na średniej
wysokości żywopłoty o pokroju naturalnym.
Uprawa
Śnieguliczki w porównaniu z innymi krzewami mają bardzo małe wymagania
siedliskowe. Rosną na różnych glebach od ciężkich gliniastych po piaszczyste.
Znoszą zarówno stanowiska słoneczne, półcieniste, jak i cieniste. Musimy jednak
pamiętać, że w miejscu słonecznym krzewy będą miały zdecydowanie więcej owoców
i maja one bardziej intensywne zabarwienie. Zdarza się, że krzewy przemarzają w
surowe zimy, jednak po przycięciu wiosną szybko się zregenerują. Krzewy są
odporne na suszę i choroby. Czasem są atakowane przez wciornastki.
Cięcie
Śnieguliczka nie wymaga cięcia. Co kilka lat wskazane jest jednak cięcie
odmładzają cena wysokości około 30 cm. Krzewy po cięciu szybko wypuszczają
młode i bardzo liczne pędy.
Odmiany
'Ametyst'
– dorasta do 1,5 m wysokości, owoce są duże, intensywnie różowe, dobrze rośnie
w cieniu;
'Mother
of Pearl' – dorasta do 2 m wysokości, owoce są bardzo liczne, różowo-białe
'Magic
Berry' – dorasta do około 1 m wysokości, owoce są ciemne fioletowo-różowe
‘White
Hedge' – dorasta do 1,5 m wysokości, owoce duże, nawet do 1,5 cm średnicy,
białe, bardzo licznena krzewach.
